Kendisine göre bir sistem inşa eden Erdoğan, meclisteki çoğunluğu kaybedeceğini görmüş durumda. Anayasaya göre cumhurbaşkanı seçilen kişi, meclis çoğunluğunu kazanmasa dahi birçok olanağa sahip.
Cumhurbaşkanlığı-meclis dengesinde ağırlık noktası cumhurbaşkanlığından yana. Erdoğan bunu bildiği için meclis çoğunluğunu kazanmasa dahi cumhurbaşkanlığını kazanarak iktidarını koruma planları yapıyor. Böyle bir sonuç alınması durumunda ise mecliste yeniden oluşacak tabloda özellikle meclis başkanlığı konusunda muhalefetin bütün olarak hareket edip etmemesi yeni dönem için önemli olacaktır.
Erdoğan tıpkı 7 Haziran 2015 seçimlerinde yaptığı gibi bir AKP’linin meclis başkanı seçilmesi için ağırlığını koyabilir. Daha önceki yıllarda olduğu gibi muhalefet HDP/YSP’yi formül dışında tutacak bir anlayış içerisine girerse Erdoğan için 7 Haziran – 1 Kasım sürecine benzer bir fırsat doğabilir.
Cumhurbaşkanlığını ve meclisi kazanabileceği özgüveni ile davranan muhalefet için, bunun o kadar kolay olmayacağı mart ayı başında Akşener’in ‘masa resti’ çekmesi ile ortaya çıktı. Kendisini ve ittifakı zora soktuktan sonra belirsiz ve tutarsız koşullar dayatarak ittifaka geri dönmesi ise sorunları çözmeye yetmedi. İttifak liderlerinin başkan yardımcılıkları yetmemiş gibi İstanbul ve Ankara Belediye Başkanlarının, başkan yardımcıları olarak ilanı, seçilecek cumhurbaşkanı üzerinde vesayet oluşacağı izlenimini oluşturdu. Bu koşullarda Kılıçdaroğlu seçilse dahi “kuşatılmış” bir cumhurbaşkanı profili ile karşı karşıya kalabilir. Ya da “nasıl olsa seçildim diyerek” tüm yetkileri eline alan otoriter bir figüre de dönüşebilir. Her iki ihtimal de oy verenlerin gözünde Erdoğan’ı yeniden seçenek haline getirebilir.
Erdoğan elinde bulundurduğu iktidar olanaklarını sonuna kadar kullanarak meclis çoğunluğunu kaybetse de cumhurbaşkanı olarak kalmaya devam edebilir. Öyle sanıldığı gibi mecliste çoğunluğa sahip olmak cumhurbaşkanlığını etkilemeye yeterli değildir. Hele hele ilk etapta HDP/YSP karşıtlığı temelinde hareket edilip, AKP’li birinin meclis başkanı seçilmesi halinde Erdoğan’ın işi kolaylaşacak ileriki aşamalarda meclisten Erdoğan’ın yetkilerini sınırlayabilecek yasaların çıkmasını olanaksız bırakacaktır.
Yine tüm hesaplarını cumhurbaşkanı seçilmesine göre yapan bütün millet ittifakı lideri, milletvekili koltuklarından olacak, kendi partilerini yönetmede zorlanacaklardır. Bu nedenle seçimlere doğru gidilirken muhalefetin buna dikkat etmesi ve cumhurbaşkanlığı seçiminin ikinci tura kalmaması için çaba harcamalarında fayda vardır.
Her ne kadar HDP/YSP, cumhurbaşkanı adayı olarak Kılıçdaroğlu’nu destek adına kendi adayını göstermese de, Kürt seçmen nezdinde cumhurbaşkanı anlamında siyasi bir boşluk oluştuğu görülüyor. HDP’ye oy verecek seçmenlerin gözünde sanki seçimler “Meclis seçiminden ibarettir” anlayışı hâkim görünüyor. Kürt illerinde bu durum daha da belirgin haldedir. Kılıçdaroğlu’nun Kürt ve Alevi videoları devlet ve hâkim anlayış konusunda tabuların yıkılması şeklinde anlaşılsa da Kürt seçmen üzerinde istenilen etkiyi sağlayamadı. Daha etkili, samimi ve ilkeli tutum takınılması bekleniyor. Bu açıdan bakıldığında Kürt seçmenin bir blok olarak Kılıçdaroğlu’nu destekleyeceği argümanlarının tam bir karşılığının şu an itibarıyla olmadığını söyleyebiliriz.
Kürt seçmen nezdinde 7 Haziran 2015 sonrasında oluşan ve otoriter bir rejimin inşasına yol açan muhalefetin devlet-severliği aşılmadığı müddetçe (şu ana kadar aşılmadı) muhalefetin cumhurbaşkanlığını kazanma şansını azalttığı gibi cumhurbaşkanı seçilse dahi çözüm getiremeyeceği inancını canlı tutacaktır. Kalan sürede çözüm iradesine sahip olduğunu gösterme şansı hâlâ vardır.
Serhat News
