ÖZEL HABER – Malatyalı Sabri İliş, kendi imkanlarıyla yaptığı, profesyonel spor salonunu aratmayan aletleriyle katıldığı Akdeniz Bölge, Kuzey Kıbrıs Güreş, Akdeniz Boks turnuvalarından şampiyon oldu: “Spor benim için yaşam kaynağım. İmkanlarım olsaydı ben gençleri çalıştırırdım.”
Yoksulluk ve imkansızlıklar… Bu iki tanımlama belki de en çok Türkiye’de maddi zorluklarla bir yere gelmeye çalışan bireyleri özetleyen sıfatlar. Ekonomik imkansızlıklardan ötürü eğitimine devam edemeyen, etse de iş bulamayan milyonlarca insan… Malatya’nın Doğanşehir ilçesinden Sabri İliş de onlardan biri. Köy evinin çatısını adeta spor salonuna çevirdi. Taşları delip halter, un torbalarını kumla doldurup boks torbası yaptı. Ona gülen de oldu destek veren de.
İliş, ilk okul çağlarında başladığı spora yirmi yıldır devam ediyor. Profesyonel spor salonu yüzü görmeyerek hem de. 33 yaşındaki İliş, yıllara dayanan spor emeğinin ekmeğini de katıldığı yarışmalarda bileğinin hakkıyla yedi: “Spor benim için yaşam kaynağım. İmkanlarım olsaydı ben gençleri çalıştırırdım. Milli takıma kadar gitmelerini sağlardım ama öyle bir imkan tanımadılar bana.”
Belediye sözünü tutmadı, o yine madalyalarda döndü köyüne…
İliş anne ve babası ile kardeşleri gibi aslında tarımla uğraşıyor yıllardır. Tütün ekiyorlar. Geçim kaynakları bu. Gündüzleri tarlada geceleri ise evin çatısında sporla ilgilendi. Ailesi geceleri sabah etmesine içerledi hep. Önceleri destekçi de olmadı. Önce ilçe belediyesine sonra da büyük şehir belediyesine başvurdu. ‘Turnuvaları kazanırsan sana yer veririz’ sözü verildi kendisine. Ancak sözünü tutmadı belediye ve buna İliş katıldığı Akdeniz Bölge, Kuzey Kıbrıs Güreş, Akdeniz Boks turnuvalarından şampiyon oldu. Madalyalar aldı. Özetliyor İliş yaşadıklarını: “İlçeden merkeze gitmek zordu hep. Maddi durumum kötüydü her zaman. Köylüyüm ben, ailem gibi tarımla uğraşıyorum. Kendi yaptığım aletle çalışıyorum. Belediyeler verdikleri sözü tutmadı. ‘Bana yer yok, imkân yok’ dediler. Belediye başkanı imkân sunmadı bana. Hem ilçe hem de il belediye başkanında verdikleri sözlere rağmen destek görmedim. Asla da pes etmedim.”
‘Halter düşünce deprem oluyor sandılar’
Bazen gülümseten anılar da yaşamış. Anlatırken yeniden yaşar gibi de kahkaha atıyor İliş: “Bizim buralara kar yağdığında yollar kapanır ve yolda kalanlar bizim evlerimize misafir olurdu. Bir akşam yine iki yolcu yolda kalınca evimizde misafir ettik. Ben gündüz ailemle tarımla uğraşırken gece de çalışırım. Sabaha karşı 3’e kadar sürer bu. O akşam da ben çatıda yine çalışmaya gittim. Halter ben çalışırken yere düştü. Evimiz de ağaçtan yapılma bir ev. İki misafirimiz pencereden dışarı atladı, deprem sandılar. Yazları da ben çalışırken arılar ısırırdı. Sıcağa kışa rağmen asla bırakmadım. Ailem uyuyamıyoruz, bırak bu işi diyorlardı.”
İliş, yazın kazandığı madalyaların referansıyla bir otelde eğitmenlik yapıyor halen. Kışın yine ailesinin yanına, kendi yarattığı spor salonuna geri dönüyor.
(ro-sg)
