Xwendevanên hêja, gelê Kurd ji hemû cîhana mirovahiyê re xizmet kir. Deynê her kesî ji gelê Kurd re heye. Ji ber ku ji serdema neolîtîkê heta niha hemû gel ji Mezopotamyayê belav bûne.
Erê, dema ku em dîroka rasteqîn baş analîz bikin, tenê mirovên ku pêşengiya şaristaniya mirovahiyê kirine gelê Kurd in. Her kesê ku zîrek be û bizane spasiyê bike, bila spasiya Kurdan bike. Hîn kes vî gelî înkar dikin û hebûna wî qebûl nakin, heta ziman û çanda Kurdan asîmîle dikin. Em dibînin ku ew îhmal, xeletî û heta xiyaneteke mezin dikin. Bila bizanibin ku ew di nav xeletiyek mezin de ne. Her kesê ku dijminatiya Kurdan kir û înkar kir, di dawiya jiyana xwe de hate tunekirin, mînak û belgeyên vê yekê gelek in. Belê, di demek nêzîk de, dê her kes lêborîna xwe ji van mirovên birûmet bixwaze. Çawa ku Serdar Ortaç ji Ahmet Kaya lêborîn xwest, dê bibêjin. Ji Serdar Ortaç pirsîn, “Poşmaniya te ya herî mezin çi ye?” wiha bersiv da, “Ez şerm dikim ku, li ser wê dikê, min di nava wê komê de cih girtiye. Ji ber ku ez bûm amûra tiştên ku hatiye serê Ahmet Kaya. Ez pir xemgîn im û hezar carî lêborîna xwe dixwazim û Xwedê li min lenet bike.” Belê rojekê zalim wê ji van mazlûman, wek Serdar Ortaç lêborînê bixwazin.
Ey zaliman! Dîrokê baş bixwînin û dev ji çewsandin û înkarkirina Kurdan berdin.
Di şerê Milazgirtê, fetha Stenbolê, şerê Çaldiranê, şerê Nizipê, şerê Galîpolî (Gelibolu) û Şerê Rizgariyê de, ked û xizmeta gelê Kurd înkar nekin. Xwedê ji kafiran û ji yên ku şikir nakin hez nake. Gelê Kurd miletekî kûr e ku di dîrokê de di her qadê de xizmet kiriye û kesayetên mezin derxistiye holê. Feqîyê Teyran, Ehmedê Xanê, Meleyê Cizîrî, Şêx Seîd, Seyîd Riza, Yaşar Kemal, Mehmet Uzun…
Em êdî mêjiyê xwe îpotek nakin. Ger mirov mejiyê xwe dayne îpotekê, rastî qet bandora erênî lê nake, çima em sêwî mane? Ji ber ku di hinek deman de, me mejiyê xwe îpotek da zaliman. Lê ji salên 1960’an vir ve, me ew îpotek her û her berda. Ji ber ku me soz da Selahattîn Eyyubî, Cigerxwîn, Melayê Cizîrî, Ehmedê Xanê, Fegiyê Teyran, Ahmet Kaya û Yılmaz Guney. Tiştê ku hatiye serê me, ji baweriya me ya bêdawî hatiye. Her kesî wek xwe dibînin. Cihê ku çewisandin hebe, sê sûcdar hene.
1- Zilm û zordar
2- Mazlûm ku serî li ber zilm û zordariyê ditewînin û dengê xwe nakin
3- Yên ku ji bo berjewendiya xwe piştgiriya zaliman dikin û li dijî zilmê dernakevin. Lewra Xudê teala di ayeta 30’an ya Sûreyê de dibêje: “Çi belayek bê serê we, ew ji ber kirinên we ye,”
Erê, em dibin sedema piraniya tiştên ku têne serê me. Lê me bi mirovên hêja yên mîna Mûsa Anter, aqilmendê ku li gelek welatan bi taybetî li Rojhilata Navîn bi ramanên xwe xizmetî mirovahiyê kir û bi gelek lehengên ku navê wan nehate zanîn tarîtî şikandin, em ê tu carî bêhêvî nebin, ji ber ku di genên me de ruhê mezopotamyayê heye. . Tava Mezopotamyayê li ber hilatê ye. Niha ev kes nabêjin ‘Lawê min berî min, bi darve bikin’ Ew ê îşkenceyên elektrîkê nebînin. Ji ber ku her Firavûnekî, Hz Mûsayek jî heye. Her Nemrûdekî, Hz. Birahîmek jî heye. Her şev, sibeyek heye. Lê em tu carî bi zaliman bawer nakin, ji ber ku zalim naguherin. Mar bi tenê çermê xwe diguherîne.Tu caran kezeba xwe û xisleta xwe naguhere. Xwedê gelê me ji belaya maran biparêze.
* Nêrînên di vê nivîsê de aydê nîvîskarî ne. Dibe ku ne li gor polîtîkaya edîtoryal ya Serhat Newsê be.
Serhat News
