Kesên LGBTÎQ+ ku li Wanê jiyan dikin, zor û zehmetiyên di nava jiyanê de rû bi rû dimînin vegotin. Kesên LGBTÎQ+ ên bi navê Ş.Ş û R.K, dibêjin, “Eger tiştek bê serê me tu kes nîne me biparê”. Ev kesên navborî ji bilî çalakiyên 8’ê Adarê Roja Jinên Kedkar ên Cîhanê, 1’ê Gulenê Cejna Karkeran û Cejna Newrozê, dûrê civakê jiyaneke îzole dimeşînin.
Di sala 2015’an de li Wanê platforma LGBTÎQ+ hate vekirin û piştî du salan hate girtin. Endamê platformê Sînan Akyuz (Nêçîrvan) di 3’yê Hezîrana 2015’an de ji ber pêkutiyên civakî û malbatî dawî li jiyana xwe anî bû.
Kesên LGBTÎQ+ ên bi navê Ş.Ş û R.K, serpêhatiyên xwe û pêhesîna xwe ji Serhat Newsê re parve kirin.
Ş. û R. ku lezbiyen in, ji ber metirsiyên civakî û ewlehiyê nexwestine nav û paşnavên xwe eşkera bikin.
‘Ez di 15-16 saliya xwe de bi rastiya xwe hesîyam’
Ş.Ş ya 21 salî niha bo zanîngehê xwe amade dike û li gel hevalên xwe jiyan dike. Ş, jî wekî gelek kesan ji ber krîza aborî bi gazince û wiha dibêje, “ Ez 15-16 saliya xwe de bi rastiya xwe hesiyam. Hevalekî min ê zilam hebû, lê min tu tişt ji wî hîs nedikir. Piştî demekê min zanî ku ez jinan hes dikim. Di despêkê de ez ji ber vê hinek ketim nava tirsê. Lewra, ev yek di nava civakê nayê qebûlkirin. Lê min dev ji rastiya xwe berneda û min nasnameya xwe di vê çarçoveyê de pêkanî”
‘Malba min neçar ma ku qebûl bike’
Ş, diyar kir ku ew ji ber awir û nêzîkatiyên kesên Heteroseksuel ku wan wekî ‘Anormal’ dibînin, gelek aciz dibe. Ş, bo ku malbat li hemberî wê gelek rehete, ev rewş qebûl kiriye û jiyana xwe bi hêsanî derbas dike. Wê, ev tişt gotin, “Min hevala xwe ya jin bi malbatê da nasîn. Ala xwe jî li mala xwe daliqand. Lê wana ez fêm nedikirin. Destpêkê ez bi xwîşka xwe re axivîm. Encax, ewê nêzîkatiyek baş nîşanê min neda. Bi avayekî homofobîk bertek nîşanê min de û ji min re got, ‘Tu ne evî. Tu xwe dixapînî’. Nêzîkatiya wê, tesîr li malbatê jî kir û piştre jî têkiliya min bi dayîk û bavê min re xera bû. Wekî tiştek pîs nêzî min dibûn. Dawîya dawî, ez bi hevala xwe ya jin re derketim pêşberî wan û neçar man ku min qebûl bikin. Ez rastî tundiya psîkolojîk hatim, lê nikarim bêjim rastî tundiya fîzîkî hatime.”
‘Li Wanê hejmarek zêde kesên LGBTÎQ+ jiyan dikin’
Ş. ku dibêje ew li her derê nasnameya xwe ya zayendî eşkara dike û aciziya xwe ya li hemberî wêne û gotinên homofobîk, anî ziman. Wê di vê derbarê de ev tişt gotin, “Em her carê van wêneyên têne daliqandin jê dikin, lê ew cardin didaliqînin. Ez gelek dixwazim li hemberî van tiştan li Wanê, ‘Meşa Rûmetê’ an jî ‘Meşa LGBTÎQ+’an bê lidarxistin. Li Wanê bi avayekî xef hejmarek zêde kesên LGBTÎQ+ jiyan dikin. Lewra ew an rastî tundiyê tên an jî têne qetilkirin. Tiştek bê serê me tu kes nîne me biparêze. Loma em nikarin tiştek bikin.”
‘Heta ku serê xwe ranekin, hûn nikarin asîman bibînin’
Herî dawî, Ş, kêfxweşiya xwe anî ziman ku di pîrozbahiyên 8’ê Adarê de alên wan yên LGBTÎQ+’an rastî tu mudaxaleyan nehatine û dibêje ‘Em li her derê ne. Tu carê em dev jê bernadin. Heta ku serê xwe ranekin, hûnê nikarin keskesora asîman bibînin”
‘Ma tu lezbiyenî?’
R. K 22 salî ye û li Wanê dijî. R di temenek ciwan de xwe kifş dike, pêşî bi mamosteyê xwe yê dibistanê re eleqedar dibe. Piştî ku bûyer li dibistanê derket, R ê ku bi şêwirmendê rehberê re hevdîtin pêk anî û bi van gotinan diyaloga bi mamosteyê rehberê radigihîne: “Mijar ji mamosteyê ku ez pê re eleqedar bûm hat rojevê. Ez piçekî dilteng bûm, helbet dema ku mijar hat rojevê, jê pirsî, ‘Ev têkiliyeke mamoste-xwendekar a asayî çawa eleqedar e, tu ji keçan hez dikî an ji xortan?” Ez sor bûm, şerm bûm, ketim panîkê. Min rast got ‘keç’. Ez nêzî keçan dibînim, odê ji min pirsî, ‘Tu lezbiyen î?’ Min hê xwe keşif nekir, lezbiyenî çi ye, ez sor bûm. Min got, na, tiştekî wisa tune, helbet ez ji mêran hez dikim. Hîn hevalê min tunebû, min kir ku peyva lezbiyeniyê bifikire û paşê min lêkolîn kir û min bi xwe qebûl nekir.”
‘Em ne yek kesin, pir kesin û li her derê ne’
R. anî ziman ku bûyîna ferdekî LGBTIQ+ jiyaneke dijwar e, R. destnîşan dike ku dema ew vegere dinyayê ew dixwaze wekî LGBTIQ+ vegere. R. anî ziman ku ew rastî tundiya malbata xwe nebûye, piştgira wî ya herî mezin xwişka wî ye. R bi kurtasî pirsgirêkên ku bi malbata xwe re rû bi rû maye wiha vedibêje: “Wan dizanibûn ku heya niha min xwe qebûl nedikir. hay jê bûn, wan qet li rûyê min nexist. Carekê jî qet pirsek ji min nehat pirsîn, ‘tu jî wisa yî?’ Hevaleke min hebû û min wêneyê wê wek ‘ezîz’ ji wan re şand. Ji min re gotin ‘me zanibû’. Dû re min ji diya xwe re got, diya min ji min re got, “Jiyana te biryara te ye”, diya min wê demê ne ewqas kevneperest bû, wekî niha. Mixabin ez vê gavê nikarim diya xwe li kêleka xwe bibînim, lê çi dibe bila bibe, ez tu carî ji rengê xwe û bi xwe nerehetî nabim, nasnameya xwe venaşêrim. Tiştekî ku meriv jê bitirse tune ye, em ne yek kes in, em pir in, xwe bikin, em li her derê ne.”
Serhat News
(lg)
