İkinci kitabı ‘Sana Nasıl Ulaşabilirim’ çıkan, 21. Arkadaş Zekai Özger Şiir Ödülü’nün 2016 birincisi Şair Meryem Coşkunca, “Şiir yazarken özellikle bir kitle belirlemiyorum” diyor ajansımızın sorularını yanıtlarken. Hemen akabinde de “Yeryüzü hedefim var” diye de ekliyor.
Şair Meryem Coşkunca, ‘Sana Nasıl Ulaşabilirim’ adlı ikinci kitabını yayımladı. Coşkunca’nın ilk kitabında imgelerin genellikle baba, ölüm, anne ve ev üzerine. İkinci kitabı olan Sana Nasıl Ulaşabilirim ise daha çok yaşam, boşluk, anlamak ve bir şeyleri kavramak.
Şair, Mayıs Yayınları tarafından 1996’dan beri düzenlenen, 21. Arkadaş Zekai Özger Şiir Ödülü’nün 2016’daki birincisi. Şairin ödülü 52 dosya içinden ‘Geceyle İşlenen’ dosyasıyla birinciliğe seçilmişti.
‘Kendimi genç şair olarak görmüyorum’
Anka Kültür Merkezi’nin düzenlediği programa katılan Coşkunca, şairlik serüvenini, buluştuğu okurlarıyla paylaştı. Şiir yazmaya, Sezai Karakoç’un Mona Roza şiirinin, kendi deyimiyle ‘sarsıcı’ etkisiyle, ‘çok fazla farkında olmadan gizil bir şekilde’ başladığını söylüyor. Kendisini, genç şair olarak görmediğini hatta çoğu zaman şair olarak bile görmediğini söylüyor. Devamında da yine kendisini, sadece yazan biri olarak tanımlıyor. Üst kuşaklarla da kendi çağdaşlarıyla da iletişim içerisinde olan ve kendini belli bir kuşağa ait hissetmeyen bir şair Coşkunca.
‘Edebiyata karşı bir sorumluluk oluştu’
İlk kitabının ödül aldığında yaşının oldukça küçük olduğunu ve o zaman Arkadaş Zekai Özger’in kim olduğunu, neler yaptığını bilmediğini söylüyor Coşkunca: “Açıkçası ödülü aldıktan sonra herkes sevinir ya ben sevinçten çok bir karmaşa içerisine girdim. Kaygılandım, korktum diyebilirim. Çünkü bir sorumluluk bindi üstüme sanki. Arkadaş Zekai Özger Ödülü gibi bir ödül alıyorum ve ilk kitabım bir ödülle basılıyor bunun karşılığında edebiyata karşı bir sorumluluk oluştu ve ben ne yapmalıyım diye düşünmeye başladım.”
‘Erkek egemen sisteme karşı mücadele veriyoruz’
Ödülü alırken birtakım sorunlar yaşadığını söyleyen Coşkunca, “Ortada iyi bir şiir var ve iyi şiir sadece iyi şiir oluşuyla sanki var olamazmış gibi bunu bir kadın yazıyorsa hele bir şekilde birilerine yamanmıştır gibi bir algı oluştu” diyor. Toplumda kadınlara karşı bir önyargının olduğunu ortaya iyi bir şiir çıkaramayacaklarını veya iyi bir üretim yapamayacakları gibi bir algının olduğunu söylüyor. En önemli problemin kadının ikincil bir şekilde varoluşu olduğunu vurguluyor. “Erkek egemen bir sistem var karşımızda, bir otorite var” diyor devamında ve şöyle devam ediyor: “Biz, bir şeylere hep geriden başlatılıyoruz, kadın olduğumuz için. Yine kadın olduğumuz için daha çok mücadele vermek zorunda kalıyoruz. Sesimizi susturmaya çalışan, bize yer vermeyen buyurgan bir ses var. Sadece edebiyat alanı için demiyorum daha önemlisi yaşama hakkı tanımayan bir otorite var ve böyle bir otoriteye karşı var olma mücadelesi veriyoruz.”
‘İnsanlar eninde sonunda şiire dönecek’
Okuma oranının düşük olduğunu, şiirin diğer türlere göre daha az okunan bir tür olduğundan yakınıyor Coşkunca. Bu nedenle daha çok mücadele vermek zorunda olduğunu ve bu durumun kişiyi yalnızlığa itebileceğini ifade ediyor. “Ama zamanla her şeyin yerini bulacağına inanıyorum, evet şiir çok okunmuyor ama ben şiiri bırakmıyorum şiir okunmuyor diye. İnsanların eninde sonunda şiire bir şekilde ulaşacağını da inanıyorum” diye ekliyor.
Coşkunca son olarak, “Şiir yazarken özellikle bir kitle belirlemiyorum. Daha çok boşluğa bakarak, yani bir boşlukta olma hissiyle algısıyla şiir yazıyorum. Eğer belirli bir noktaya hedeflenirsem sadece o noktada kalırım ama şiir zaten biraz tür olarak, benim için en azından bendeki algısı hep bir şeyleri aşmak olduğu için, belirli bir kitle hedefim yok. Yeryüzü hedefim var diyebiliriz, yani yeryüzünden geçmek, yeryüzünde kendim olarak geçmek yani” diyor.
(ro)
