Hergün alışveriş yaptığınız ve diğerlerine oranla daha ucuz olduğunu bildiğiniz bazı kurumsal market zincirleri çalışanlarının neler yaşadığını hiç düşündünüz mü?
5 şubede yapmış olduğum bazı görüşmelerde market işçilerinin çalışma koşulları konusunda edinmiş olduğum bilgiler pek de iç açıcı değil!
En çok şikayet ettikleri konuların başında fazla mesai geliyor. Market kapanışı sonrası ekstra depoda ya da market içinde mesai yaptıkları ertesi gün ise aynı saatte işe gelmeleri konusunda zorlanmalara maruz bırakıldıklarını ifade eden market çalışanları fazla mesai ücretlerinin de kesinlikle verilmediği yönünde hem fikirler.
Asgari ücret artı sigorta karşılığı çalışan market işçileri her ay satılmayan ya da tarihi geçmiş bazı ürünlerin ücretinin maaşlarından kesildiğini, kasada herhangi bir hata olmadığı halde açık yakaladıklarını ve bu para açığını kendilerine ödettikleri konusunda çaresizliklerini aktardılar.
Sıkıntıların bunlarla sınırlı kalması mümkün değil! Bezdirme taktiği olarak en fazla kullandıkları yöntem, yaşadığı semtten çok daha uzak bir başka şubeye çalışanın kendine sorulmaksızın görevlendirilmesi ve buna mecbur bırakılması… “Hayır” deme şansları yok; çünkü itiraz etme durumunda ‘Beğenmiyorsan işten ayrılırsın’ yanıtıyla karşı karşıya gelmekteler.
Ekonominin raydan çıkması ve iş bulmanın imkansız hale gelmesi ile bir market çalışanı ” Benim çocuğum var! Bakmam gereken bir ailem var itiraz edemem” diyor.
Şube şef ve müdürleri de aynı baskıyı yaşadıklarını aynı mobbinglere maruz bırakıldıkları yönde hem fikirler onların da hayır deme hakları maalesef imkansız.
Birçoğu kaygılı ve işten atılma korkusuyla konuşma taraftarı değil ! Genel olarak koskoca markette çok az kişi çalıştırılıyor ve yarı zamanlı çalışan işçinin bile tam zamanlı çalıştığı söylemler arasında…
İzin günlerinde dahi çağırıldıklarında itirazsız koşulsuz çalışmak zorundalar. Yaşadıkları kötü şartların batıda uygulanmadığı sadece doğudaki market çalışanlarının bu tür bir muameleye maruz kaldığını söylüyorlar.
Doğudaki işsiz sayısının fazla olmasının bu tür kurumlar için fırsat niteliğinde olduğunu ve ‘Nasılsa biri giderse diğeri gelir’ anlayışıyla hareket edildiğini önemle vurgulayarak hiçbir değere sahip olmadıklarını çaresiz bir şekilde ve her fırsatta dile getiriyorlar.
Belirli etik anlayış ve ilkelere sahip kurumsal şirketlerin kendi içinde sistem ve kurallarına uymayışları ve çalışanlarına karşı fiziksel, psikolojik baskı ve tutumlarda bulunması ise ayrıca dikkat çekici bir konu.
